Dada – Sa herë flet një grua, miliona gra ndihen më pak vetëm.

Unë jam një nga një milion e katërqind e tridhjetë e një mijë e shtatëqind e pesëmbëdhjetë gratë e Shqipnisë.

Posted on 11 April 202011 April 2020 by Ada Halilaj

Unë jam një nga një milion e katërqind e tridhjetë e një mijë e shtatëqind e pesëmbëdhjetë gratë e Shqipnisë. Jam bijë e gjakut malësor;fëmijë i dy prindërve me arsim 8-vjeçar,njerëz të një dinjiteti madhështor,të një thjeshtësie mallëngjyese,të një krenarie imponuese,punëtorë kooperativash,vjelës duhani,shitës kavanozash,shtëpijakë e në fund nëpunës shteti.Jam vajza e një nane bujarisht të … Continue reading Unë jam një nga një milion e katërqind e tridhjetë e një mijë e shtatëqind e pesëmbëdhjetë gratë e Shqipnisë. →

Me u shtrëngu, pa pas nevojë me u shty

Posted on 29 April 202029 April 2020 by Ada Halilaj

Ne nuk i ngjajmë njena-tjetrës. As nga historia prej të cilës vijmë,as nga betejat që kena humb,as nga shenjat e dhimbjes,as nga pasionet ma të guximshme,as nga çertifikatat e lavdërimit,as nga notat në rregjistër,as nga fotografitë në mur,as nga muret e shtëpisë,as nga rrëfimet e nanës e as nga rrudhat e babait. Nuk ngjajmë as … Continue reading Me u shtrëngu, pa pas nevojë me u shty →

Pyetja që s’duhet t’i bahet kurrë një gruaje.

Posted on 26 March 202026 March 2020 by Ada Halilaj

Nuk ka pyetje ma të pandjeshme, ma të pasjellshme, ma trazuese, ma të sikletshme, ma të pavend dhe ma pak inteligjente për një grua sesa pyetja : Kur do na e bash një fëmijë? Kam kohë që dua ta them. Kam kohë që dua ta shkruaj. Kam kohë që dua ta diskutoj me ata që … Continue reading Pyetja që s’duhet t’i bahet kurrë një gruaje. →

Posted on 3 March 20203 March 2020 by Ada Halilaj

Jo gjithkush ka me të dashtë. Jo gjithkush ka me pa brenda syve tu. Jo gjithkush ka me t’i ndërpre përgjigjet e gabume me pyetjet e duhuna. Jo gjithkush ka me t’i lexu heshtjet,jo gjithkush ka me t’i ngroh duart,jo gjithkush ka me të shtrëngu mbas vetes sikur të ishe e shenjtë dhe e shtrenjtë. … Continue reading →

#mestudentët

Posted on 16 December 2018 by Ada Halilaj

Në një vend ku duhet luftë e përditshme me kenë fëmijë,i ri,student,burrë,grua,kafshë,profesionist,pensionist,i papunë,andrrimtar,i lirë,i drejtë,i ndryshëm...revolta,kryengritja,mosbindja,rrudhja e vetullave e ngritja e zanit asht e vetmja shkrepëse në xhep,e vetmja shpresë që s’duhet me u lanë me vdekë. Unë kam 8 vite që kam ik prej Shqipnisë.Sfidat e jetës studentore m’i ka lanë kujtim një tjetër … Continue reading #mestudentët →